Waarom

Ineens besefte ik weer dat het me nooit is gelukt een hobby te hebben. En Kuifje dan? Ik verzamel toch spullen die met zijn avonturen te maken hebben? Ja, is zo, maar dat beschouw ik niet als een hobby. Ik heb ook veel boeken, maar dat is ook geen hobby. Hoort bij mijn manier van leven. Ik vind het ook prettig en vooral makkelijk voldoende geld te verdienen, maar dat noem ik ook geen hobby.
Nee, ik bedoel een bezigheid waarvoor je echt gaat zitten, gezellige trui aan, potje thee in de buurt, gordijnen dicht en dan lekker rustgevend bezig zijn. Ik dacht eraan toen ik las dat de postzegel aan het verdwijnen is. En de verzamelaar ook. Komt natuurlijk ook door allerlei andere prikkels zoals sociale media en het kakelbonte aanbod van televisieprogramma’s. Is niet altijd zo geweest. Ooit was er meer tijd voor hobby’s.
Illustraties op luciferdoosjes, sigarenbandjes, suikerzakjes, allemaal gedaan. Het probleem was vooral je omgeving die wist dat je die verzameling aan het opbouwen was. Een van mijn opa’s bijvoorbeeld. Als ik hem zag gaf hij me altijd een volle zak luciferdoosjes en sigarenbandjes. Was een lieve opa, dus ik deed blij, maar wanneer ik later op mijn kamer de inhoud van de zak op mijn bureautje sorteerde, kwam ik fel in de ban van de waarom-toch-vraag. Ik hield de boel vooral op orde voor mijn opa. Ik zat liever te tekenen en verhaaltjes te bedenken, terwijl ik naar muziek op de radio luisterde.
Vriendjes deden aan postzegels en ik deed even mee, vooral om bij die vriendjes te horen. Ik spaarde `de hele wereld’, wat je natuurlijk niet moest doen. 
Ik heb nog steeds baat bij de dag waarop ik alles weggaf en opgelucht in een gulle leegte naar nieuwe horizonnen zocht.