Water

Het nadeel van warme dagen die misschien te warm zijn, is dat er veel over gepraat wordt. Weet niet meer wat ik moet zeggen als iemand verzucht: “Warm hè.” Ja, je kunt zeggen dat het alleen maar een verzuchting is die verder niets voorstelt, en ook geen gedachtewisseling hoeft los te maken, maar toch. Komt ook door mijn weerstand tegen iets duidelijk maken wat al duidelijk is. Als je ergens drijfnat binnenkomt, vind ik de vraag of het regent altijd jammer.
Het nadeel van over warme dagen praten is dat het meestal ook neerkomt op gezeur. En zeuren heeft zelden enige zin en klinkt altijd zuur. Waarom wordt daar nooit eens een nationaal onderwerp van gemaakt: weg met het gezeur, veel te veel valt al niet mee, waarom er dan ook nog zwaar bij gaan zeuren. 
Er is ook veel aangenaams over de warmte te berde te brengen. Fiets of loop ’s avond om een uur of negen eens door de buurt, de warmte is dan een beetje geheimzinnig en heeft een innige geur. Is ook veel over te zeggen.
Gistermorgen was het in televisiejournaal uiteraard de start van de Vierdaagse aan de orde. Natuurlijk moet worden vermeld hoeveel deelnemers er zijn, hoeveel nationaliteiten en aandacht voor de 90-jarigen. Is heldere traditie. Mooi ook de opgetogenheid van de vertrekkende wandelaars. Maar wat er ook bij hoort zijn de interviewtjes die zo kort zijn dat ze er net zo goed niet hadden kunnen zijn. Ik dacht: hoop niet dat het over de warmte gaat. Ging over de warmte en dan speciaal over de flesjes water. Of het flesjes met water waren? En of het genoeg water was? Een mevrouw zei dat ze het flesje in de hand moest houden, anders vergat ze te drinken, en dat er onderweg ook nog water te krijgen was. Echt waar.