Welbevinden

Sommige problemen verdienen een klein compliment. Dat zijn de problemen waarin een zeker schoonheid schuilt. Het kan zijn dat je eerst even aandachtig moet nadenken voordat je die schoonheid ziet, maar aandachtig nadenken kan nooit kwaad, en dát heeft ook weer te maken met de schoonheid van het kleine probleem dat al een dag op mijn bureau ligt. Het gaat over de kwestie zittend plassen of niet, staand dus. Voor mannen. De vraag is of jongetjes op de basisschool het al moeten doen. 
Ik wist niet dat het speelde, maar de stinkende en vuile wc’s zijn velen een doorn in het oog, en in de neus natuurlijk. Geldt trouwens niet alleen voor de basisscholen. Ik schreef net dat ik niet wist dat het speelde, maar dat is onzin, want het speelt altijd, maar ik vraag me af hoe het komt dat het ineens belangstelling heeft. Is er dienaangaande iets opmerkelijks gebeurd? 
Helaas weet ik niet meer hoe deze gang van zaken ooit met mij behandeld is, terwijl het toch een belangrijk deel van mijn opvoeding was. Mijn moeder zei wel altijd: “Nadenken bij wat je doet.” Lang wist ik niet wat nadenken was, toch begreep ik wat ik bedoelde. Bovendien nam ze me eens mee naar onze wc waar ik zichtbaar staande had geplast en toen vroeg ze waarom ik dacht dat ze deze ruimte zo schoon mogelijk hield. Haar toon was melancholiek. Toen kwam het weer: “Als nadenkt bij wat je doet, weet je dat vast.”
Al jaren plas ik bijna altijd zittend. Dan ga je automatisch over iets nadenken, levensverwachting, welbevinden, ik noem maar wat. Ik praat een koffiereclame van vroeger na: moment voor jezelf. Is er intenser dan wanneer je staat. Je kunt niet vroeg genoeg leren dat die momenten essentieel zijn. In het lespakket dus.