Wijs

Wie niet knap is, moet enthousiast zijn. Stond gisteren in deze krant boven een bondig stukje van neuropsycholoog Chantal van der Leest. Strekking: knappe mensen hebben het makkelijker in het leven. En met knap wordt niet bedoeld dat je intelligent en slim bent, nee, het gaat om je uiterlijk, waarbij zich natuurlijk meteen de vraag aandient: wat is knap?
Maar goed, de neuropsycholoog adviseert niet-knappe mensen hartelijk, positief, enthousiast en wijs te zijn met de troostende conclusie: “Daarmee kun je dan je zwakke kanten laten overschaduwen.” Ik vind het beetje ver gaan het over een zwakke kant te hebben, maar begrijp wel wat ze bedoelt. Ik heb er een dagtaak aan positief, hartelijk en enthousiast te zijn. Wijs wil nog niet zo goed lukken, maar ik werk eraan. Hoort ook bij de dagtaak.
Als kind wist wat me te doen stond. Ik was te lang en al vroeg brildragend. En ik had rood haar waarvoor ik me intens schaamde. Mijn moeder zei daarover dat Engelse meisjes daar gek op waren. Hoe ze dat wist geen idee, maar ik had er bovendien niets aan als kleine inwoner van Nijmegen-Oost, want daar zag ik geen Engelse meisjes. Wel hoorde ik keer of tien per dag: “Hé schele, spring eens op groen!” Of: “Lange lul, is het koud daarboven?” 
Ik dacht: wacht maar, mijn tijd komt nog wel, ik ga later iets doen waarbij niemand me hoeft te zien, lekker tekeningen maken en verhalen schrijven. En zo geschiedde.
Soms voelde ik wel enig ontzag voor de knappe meisjes en jongens in mijn omgeving. Als ze ergens binnenkwamen, waren ze ogenblikkelijk boeiend.
Wanneer ik nu zo iemand tegenkom, zie ik meteen dat de tijd op dezelfde manier met ons is omgegaan. Het is gelijkspel geworden. Voelt best goed.