Wijziging

Normaal was het al onrustig voor Koningsdag, de biertappunten die werden opgesteld, versiering in de straten, vrachtbusjes vol hamburgers en beenham die naar een bestemming jakkerden. Ik hing nooit de spelbreker uit, maar werd er ook niet vrolijk van. Zeggen we snel: dat we ergens niet vrolijk van worden. Ook als het gaat om iets waarvoor helemaal geen vrolijke stemming nodig is. Maar ik bedoel het letterlijk: van een naderend feest kun je vrolijk worden, met Koningsdag lukte dat niet, wat aan mij lag, ik ben net iets te introvert voor dat soort evenementen. Moet ik iets aan doen, maar weet niet wat.
Zou me trouwens niets verbazen als er morgen toch meer aan de hand is dan de overheid wil. Kan het gevolg zijn van het ontregelende verschijnsel dat `uitlaatklep’ heet. Niet dat ik mijn hart vasthoud, want dat doe ik steeds minder, maar nu Koningsdag al twee keer niet is doorgegaan, lijkt het me zo’n mooi moment die dag nu voorgoed af te blazen. Ja, de Koninklijke familie gaat ergens heen om Oudhollandse dingen te doen, de televisie zendt dat uit en ’s avonds stellen we vast dat de familie `eigenlijk heel gewoon’ is, klaar.
Maar misschien is het ook mijn wens omdat ik op een punt in de stad woon waar op het eind van Koningsdag tientallen tot op het bot gemarineerde feestgangers brakend min of meer in coma raken, een tafereel waarmee ik moeilijk uit de voeten kan.
Mijn meest monter stemmend herinnering aan het Oranjefeest blijft de bus vol Chinese toeristen met oranje cowboyhoeden op, die drie jaar geleden aan de overkant stopte in de prille ochtend van 30 april, vroeger de datum van Koninginnedag. Wijziging zat niet in het systeem van de Chinese reisorganisatie.