Wollig

Rond half negen is er iedere werkdag op radio 1 een stelling waarop luisteraars later in de ochtend mogen reageren. Gisterochtend was die stelling: Ruud Lubbers is de beste premier die Nederland ooit heeft gehad.
Ik mobiliseerde onmiddellijk al mijn historisch besef, maar keek glazig voor me uit. Niet omdat ik het tegendeel vond, maar er schoten me nogal wat premiers te binnen en bij een paar kon ik snel imponerende kwaliteiten bedenken.
Woensdag zag ik er in het televisieprogramma Nieuwsuur drie zitten, Van Agt, Kok en tja, Balkenende. Goed om Van Agt en Kok over Lubbers te horen. Soms schrok ik. Mijn geheugen functioneert nog steeds op volle toeren, maar veel was ik kwijt. In de tijd dat Lubbers premier was schreef ik al columns, maar wat noteerde ik over hem?
Ik herinner me een stukje over een ongewenste intimiteit. Zoiets was toen nog betrekkelijk nieuw. Later bleek het trouwens officieel geen ongewenste intimiteit te zijn.
Ik heb het weinig over politiek, maar moet natuurlijk vaker over hem geschreven hebben. Maar wat, geen idee. Daarom lees ik nu aandachtig alles wat er nu over hem verschijnt. Uiteraard ook over zijn dagen op het Canisiuscollege in Nijmegen, want dat was later ook mijn school. Jonge Ruud moest blijven slapen, ik gelukkig niet. Het waren niet zijn beste dagen: “Ik dacht vaak: als ik nu onder de tram kom, zou ik dat niet erg vinden.” Reed er een tram door Nijmegen toen? Volgens mij denken veel pubers zo. Dat hoort. Hier en daar wordt gezegd dat hij in die periode leerde wollig te praten. Ik heb de sterke herinnering dat dat absoluut niet mocht van de strenge Jezuïeten! Wel wens ik het zinnetje “Mag ik even met je meedenken” een nieuw leven toe.