Wonderen

Paar weken geleden loop ik ’s ochtends in alle vroegte de fitnessclub binnen. Om in gymzaal te komen moet je langs een balie. Daar kun je koffie bestellen en dranken waarvan je langer leeft. Als je die balie passeert en naar links kijkt, zie je een zwembad, een niet al te groot waarin je een duik kunt nemen na de inspanningen. Hotelgasten mogen er ook gebruik van maken. De fitnessruimte bevindt zich in een hotel. Over dat hotel kan ik niet zo heel veel zeggen, maar wel weet ik dat je welvarend moet zijn om er te kunnen logeren.
Mijn coach staat achter de balie en wijst naar het zwembad, een beetje gefascineerd. Ik volg zijn wijzende vinger en zie een mevrouw die zich geheel gekleed door het water begeeft. Het zijn prachtige kleren, in buitengewoon bonte kleuren. Ze doen denken aan een sprookje, dat zich ver weg afspeelt, in een geheimzinnig land waar wonderen dagelijkse kost zijn.
`Een boerkini,’ fluister ik tegen de coach. Hij knikt, met enig ontzag: `Heb ik hier nog nooit gezien.’ We kijken nog even naar de vrouw, zij kijkt naar ons en glimlacht.
Dan gaan we naar de gymzaal, de coach en ik. Als hij mij een trainingsopdracht heeft gegeven, zegt hij: `Ben benieuwd hoe ze teruggaat.’ De zaal heeft een glazen wand en daardoorheen zie je de hotelgasten die van het zwembad gebruik hebben gemaakt, naar het hotel gaan. Nu komt het wonderlijke: ik heb die vrouw niet meer gezien, terwijl ik verwachtte haar behoorlijk druipend te zien passeren.
Na afloop van de training vraag ik de coach: `Ze kwam toch niet van buiten?’ Hij schudt zijn hoofd: `Nee, vanuit het hotel.’
Nu, een paar weken later, denk ik dat ik het gedroomd heb en vraag ik me af wat de betekenis ervan is.