Worst

Een week geleden noemde Brandpuntpresentator Fons de Poel GroenLinks Kamerlid Jesse Klaver `snotneus’. Niet privé, maar ter afsluiting van de uitzending. Dit omdat het Kamerlid tegen de topman van ABN Amro zei dat hij diens antwoorden over de gang van zaken rond bonussen `stuitend’ vond en `ik wil niet weten in wat voor universum u eigenlijk leeft’. Ik vond dat uitstekend gezegd, maar Fons de Poel niet, wat natuurlijk ook komt doordat hij af en toe een schnabbeltje heeft bij de ABN Amro. En niet alleen daar. Waarschijnlijk moet hij opstappen. Misschien ook niet, maar wie interesseert dat? Volgende week weet niemand meer wat er aan de hand was. Bij mij bleef het woord `snotneus’ hangen, een ouderwets scheldwoord dat, geloof ik, ongebruikelijk is geworden. Wanneer zeg je het? Niet wanneer er sprake is van zo’n natte neus. Nee, wanneer een jong iemand zich eigenwijs gedraagt, wat Jesse Klaver overigens niet deed. Over mij is het ook weleens gezegd, de laatste vijftig jaar niet, maar daarvoor. Niet rechtstreeks, maar tegen mijn ouders, ik hoorde het. Ik weet ook nog wie het zei, een oom die geen echte oom was. En ik weet ook waarom. Omdat ik reageerde op het zinnetje `je moet met twee woorden spreken’. Ik zei dat twee woorden meestal geen twee woorden waren. Over twee woorden gesproken: de oom die geen echte oom was, zei ook altijd `Of je worst lust’ als je te kennen had gegeven iets niet te hebben verstaan. Ik begreep daar niets van, maar je hoort het nooit meer, althans ik niet. Barre tijden waren het.