Wortels

Vandaag is het blauwe maandag, dus echt een dag om me weer eens met eten bezig te houden. Ik lees een artikel van psycholoog Aukje Verhoeven die alles weet van `ongezonde associaties’. Daarmee bedoelt ze bijvoorbeeld dat je meteen trek krijgt in een hamburger bij het zien van de gele M van McDonald’s. Heb ik niet – tot mijn opluchting, want die gele M zie ik regelmatig en in de namiddag moet ik dan even iets van me af schudden, zeker als ik in de auto zit en me flauw voel.
Het ergste wat me in dit verband overkwam (nou ja, erg, wat is erg?) was dat ik in de file achter een bevoorradingsvrachtwagen van de Febo stond. De achterkant ziet eruit als een automatiek, dus kolossale vakjes waarin diverse snacks liggen. Als je daar een klein halfuur (file) naar moet kijken, gebeurt er iets met je, om het zo maar eens te zeggen.
Aukje Verhoeven noemt ook het zwembad waar je onmiddellijk een patatje wilt eten. Dat is immers de associatie waardoor je gemanipuleerd wordt. Ik was er laatst vanwege het afzwemmen van een kleinkind van een vriend en het was geen patatje dat me mobiliseerde, maar een gevulde koek. Iets van vroeger: kletsnatte zwembroek, neus vol chloor en dan dus een gevulde koek.
Aukje Verhoeven raadt aan een zak wortels bij je te hebben, niet alleen in het zwembad, maar als ik haar goed begrijp, is zo’n zak altijd nuttig. Ook als een hamburger lokkend naar je wuift.
Zak wortels. Altijd die wortels. Ik snap het, maar het is wel iets héél anders.  Wat ik erg vind (nou ja, erg, wat is erg?) is dat het hier om voedsel gaat dat je enorm hóórt. Het is een geluid dat in mij lichte razernij veroorzaakt. Zeker als het geknaag triomfantelijk klinkt. Zeker op blauwe maandag.