Zenuwen

Dadelijk wordt de dag in Eindhoven geopend met `een autokaravaan’. De koning rijdt met dochter Amalia voorop in een blauwe Daf Kini. Wat voor Daf dat is, weet ik niet. De Koninklijke familie kreeg die cadeau toen de koning werd geboren, in 1967. Open dakje. Staat nu in een museum, maar morgen dus niet.
Als altijd stel ik me de vergadering voor waarop dit werd besloten, een van de vele vergaderingen waarschijnlijk, want bij dit soort evenementen gaat men niet over één nacht ijs. Het zijn ook altijd net iets te ernstige landgenoten die zich bezighouden met koninklijke festiviteiten. Ze hebben snel last van onderdanige zenuwen. Iemand kwam dus met die Daf op te proppen. Was er ineens uit. Daalde er een diepte stilte over de brainstormsessie neer? In die stilte zag iedereen voor zich hoe de koning, ja, kon dat wel? Toen spatte de suggestie op waarin het woord `autokaravaan’ voorkwam: het feest begon ergens op te lijken!
Mijn herinnering bedriegt me vast niet: over de Daf werd destijds altijd wat lacherig gesproken. Onder de vaders van schoolvriendjes zaten ook nogal wat Mannen van de Wereld en die vonden de Daf geen Echte Auto. Ze lachten er ruw om. Mij interesseerden auto’s niet en ik nam het onmiddellijk aan. 
Mijn tante Mies had er een. Ze was alleenstaand en zat in het maatschappelijk werk. Die Daf hoorde bij haar. In ons gezin trad ze altijd zacht corrigerend op. Als we haar Dafje de straat in zagen rijden, maakten we snel ons bed op. Ze bleef ook vaak logeren, soms erg lang. Na het legendarische televisieprogramma Open Het Dorp in 1962 wel een maand of drie waarin ze ook niet naar haar werk ging. Haar Daf stond al die tijd voor de deur. Vond ik best lastig.