Zin

Spaanse volkslied zou wat voor ons elftal zijn geweest. Hoefde niemand mee te zingen, want het heeft geen woorden. Nou ja, vroeger wel, maar die waren van Franco of namens Franco, dus uit een tijd die gelukkig voorbij is.
Is een volkslied zonder woorden nog wel een lied? Misschien is die vraag niet belangrijk. In de 19de eeuw schreef Mendelssohn een paar `Lieder ohne Worte’ en daar luister je graag naar.
Aan de spelers van het Nederlands elftal is goed te zien dat ze geen zin hebben mee te doen met het volkslied. Onder bondscoach Louis van Gaal was het geen onderwerp van gesprek geweest: “Dan maken jullie maar zin!”
Die tegenzin is trouwens best begrijpelijk. Melodie is prachtig, ja, meeslepend, maar de tekst is raar. Halverwege de 16de eeuw, toen die geschreven werd, was de bedoeling duidelijk, maar nu echt niet meer.
Als je voor de wedstrijd al je concentratie hebt gemobiliseerd om er vol voor te gaan, heb je geen zin je af te vragen wat je eigenlijk staat te zingen.
Het probleem is ook dat het zo vanuit ik gezongen moet worden: “Ben ik van Duitsen bloed” enzovoort. Kijk, de Engelsen hebben het wat dat betreft makkelijker. Die hoeven niks over zichzelf te bekennen, nee, ze hopen uit volle borst dat God goed voor de koning zorgt. Dat uiten ze in begrijpelijke taal die plechtig genoeg is om in een volkslied te passen. Ook een uitstekende melodie. Waarom zou God het dan niet doen?
Er zullen in het buitenland vast mensen zijn die denken dat het lied van Snollebollekes onze tweede nationale hymne is: “Naar links! Naar rechts! Nog unne keer! Naar links! Naar rechts!” Misschien is het in de onofficiële sfeer hartstikke waar. Tekst kenden de spelers in ieder geval wel uit hun hoofd!