Tergend

Van het Chinese bordspel Go heb ik uiteraard gehoord, maar ik heb het, geloof ik, nog nooit gespeeld. Iets in me zegt dat ik er ver van uit de buurt moet blijven. Het is zéér ingewikkeld en dat kan vernederend zijn. Ik lees dat een computer een mens heeft verslagen bij Go. De regerende wereldkampioen zegt dat het een perfecte partij was, wat ik waarschijnlijk ook gezegd had als ik regerend wereldkampioen was.

Wordt het onderhand niet tergend saai telkens opnieuw te lezen dat een computer een spel gewonnen heeft? Lang geleden was het de eerste keer, het ging om schaken, ja, dat was toen nogal wat, wat niemand had op zoiets gerekend. Maar inmiddels weten we wat een computer kan. Een computer zal vast ook een computer kunnen ontwikkelen. Nou ja! Het is belangrijk de menselijke geest interessanter te blijven vinden.

Er was een tijd dat ik regelmatig tegen een computer schaakte. Dat was niet om de computer te testen. Ik wist iedere keer zeker dat ik zou verliezen, ik kóós ook voor die situatie. Drukke dag achter de rug, bijna middernacht, stil in huis, en wij zaten aan tafel, de computer en ik, rustige muziek op de achtergrond, glas fijne drank binnen handbereik, voor mij dus, en daar gingen we. Ik was vooral benieuwd naar de fouten die ik maakte. Het had een diep rustgevende uitwerking op me.

Af en toe tennis ik tegen een computer, als dat zo heet, bij vrienden thuis. Ik kan het nauwelijks uitleggen: ik sta tegenover een groot beeldscherm en tennis zonder racket en zonder bal, maar de computer doet net alsof dat racket en die bal er wel zijn en heeft zelf ook een racket dat er niet is. Ik werk hard. De vrienden hebben me gefilmd terwijl ik voor dat scherm in de weer ben. Dat filmpje heb ik gezien. Is nuttig. Daarna blijf je een paar dagen binnen. Met de gordijnen dicht. Je neemt met niemand contact op. Je houdt je stil en onzichtbaar. Kan louterend zijn.