Eieren

Het is een afwijking, maar zolang ik het me kan herinneren dacht ik meestal na over wat er tegen me gezegd werd. Dat is niet altijd handig. Je kunt daardoor bijvoorbeeld niet meteen met alles meedoen.
Toen ik pas had leren praten en vaag begon deel te nemen aan het algemene leven, was dat natuurlijk niet zo, maar wel vrij kort daarna. Misschien ging het vooral om zinnetjes met een opvoedkundige lading. Ik geef een voorbeeld: `Denk toch eens na bij wat je doet.’ Die woorden staan me bij. Ik had iets kapot gemaakt, een vaas, geloof ik, en dat was een ingreep die mijn moeder jammer vond. Toen zei ze het dus: `Denk toch eens na bij wat je doet.’Ik was een jaar of vier en wist nog niet precies wat nadenken was, maar ik snapte wel dat het iets met rust te maken had en met stilte, dat het in een pauze tussen handelingen moest gebeuren. Dat zeg ik met de woorden van nu, want wat een handeling was, daarvan had ik geen idee. Ik keek naar een andere vaas en wat er door me heen ging was: ik moet ervoor zorgen dat ik die niet kapot maak. Om te beginnen leek het me nuttig de vaas niet aan te raken. Nu ik dat een jaar of zestig later hier noteer, vind ik met terugwerkende kracht dat ik na wat mijn moeder zei, nog niet zo slecht bezig was.
Een andere opmerking uit mijn kindertijd is er een die iedereen wel zal kennen: `Zo, nu is het áfgelopen, anders zul je iets beleven!’ Dit stukje is te kort om weer te geven wat die woorden allemaal in me opriepen. Ik citeer ze omdat aan het begin van deze nieuwe week enorm moet denken aan Ard van der Steur, die het ministersbaantje zo graag wilde zonder dat hij er goed bij had stilgestaan wát hij ermee wilde. Die kan en mag nu echt niet nog meer dommigheid uithalen. Donderdag zal hij laten zien of dat hem lukt. Kan dat als je zo op eieren moet lopen? Moesten ze trouwens vroeger bij mij ook niet over beginnen: op eieren lopen. Nee!