Knop

We lopen naar het huis van een vriendin die jarig is. Een van ons zegt: `Denk erom, niet over Jan-Piet beginnen!’ Jan-Piet is de ex van de jarige vriendin. Als ik later op de avond met de jarige sta te praten, vraag ik nonchalant: `Zeg, heeft Jan-Piet nog iets laten horen?’
Ik bedoel hier niets mee, ik zeg het per ongeluk, maar ik weet wel hoe het komt: overconcentratie, ik wil het zó graag NIET zeggen dat het niet meer te houden is. Is een bekend verschijnsel, maar als je er last van hebt kan dat ook voor anderen lastig zijn.
Eergisteren sta ik op een receptie in een openbaar gebouw te praten met iemand die daar werkt. Ineens zie ik naast de deur een rode knop. Ik vraag waarvoor die is. De ander zegt dat niet te weten, maar dat je er niet op moet drukken, want dan moet een beveiligingsmedewerker de brandweer waarschuwen. Even kan ik doen alsof ik de rode knop niet zie, maar dan moet ik naar huis, wat niet erg is, want je moet nooit te lang op recepties blijven hangen. Wat mij betreft gaat het nog verder. Ik lees dat er zaterdag twee keer een vrouw uit een vuilcontainer bevrijd moest worden. Op één dag. De een in Arnhem, de andere in Delfzijl. Die steden liggen ver van elkaar vandaan, dus het kan niet aan een plaatselijke eigenaardigheid van de vuilcontainer liggen. Beide vrouwen lieten per ongeluk de sleutelbos in de container vallen en gingen er zelf achteraan. Even later moest de brandweer toesnellen om de vrouwen te bevrijden. In Delfzijl kon de politie het trouwens alleen af, maar de brandweer was wel ter plekke en hield een oogje in het zeil.
Fascinerend. Twee gevallen op één dag. Heeft vaag iets epidemisch. Zou interessant zijn als het nog iemand overkwam, nu eens een man. Drie personen! Kan een kleine nationale kwestie worden. Ik wil heel erg voorkomen dat ik dat ben. Nee, het mag écht niet gebeuren! Jammer de week met zo’n probleem te beginnen.