Verschraald

In de komkommertijd mag je het hebben over iets wat niks is. Bijvoorbeeld over verschijnselen die hinderlijk zijn, maar onvermijdelijk. Ik lees `Files nemen toe’ en vervolgens wordt uitgelegd waarom, wat er tegen gedaan wordt en waarom dat nog steeds niet helpt. Ik lees het allemaal geeuwend en terwijl ik dat doe, voel ik slappe weerstand. We hebben toch allemaal wat bedacht om de tijd te doden als we erin staan: cursus, lekker met de rest van de wereld bellen, luisterboek, aangename muziek. Is een verbetering met bijvoorbeeld twintig jaar geleden. Toen keken we woedend of tot op het bot versaaid voor ons uit en kwamen we hartstikke verschraald aan op onze bestemming. Is niet meer zo. Waarom er dan nog over zeuren? Waarom het er dan nog over hebben?
Op de radio vind ik berichtgeving over files alleen maar interessant als ik zelf niet op de weg moet. Dat hééft wel wat. Hetzelfde gevoel als ik krijg wanneer ik een trein zie rijden. Weldadig te beseffen dat ik daar niet in zit en dus nergens te laat kom. Als dat met files trouwens het probleem is, bang te laat te arriveren op een afspraak, ga je een paar uur eerder van huis. Zo voor de hand liggend dat ik me bijna schaam erover te beginnen (maar ja, komkommertijd). Er zijn dan twee mogelijkheden en met name de tweede vind ik fascinerend. Mogelijkheid één is dat je in een file terechtkomt en je toch op tijd bent, omdat je dus erg vroeg van huis bent vertrokken. Mogelijkheid twee: er is geen file te bekennen en je nadert je afspraak terwijl die pas over twee uur actueel wordt. Dan heb je twee uur over, in een omgeving die niet je eigen omgeving is. Je kunt een ander mens worden, want je besluit je niet te vervelen.