Inbouwen

Gelukkig is het nu geen maandagmorgen meer, maar gisterochtend was het dat wel. Ik was vroeg in de weer – nee, zeg ik niet goed, ik wás niet in de weer, wilde dat graag zijn, maar kon mijn draai nog niet vinden. Die draai moest ergens zijn, maar soms weet je niet waar je zoiets moet zoeken. Voetbaltoernooi voorbij, Wimbledon afgelopen, voor wie van sport houdt, blijft nog genoeg sport over, maar toch was het een wat lege maandagmorgen, echt zo’n komkomkommermaandagmorgen.
Zoals bijna iedere ochtend bladerde ik door een paar kranten en ineens kwam ik een zin tegen waarvan ik dacht: dit wil ik helemaal niet lezen. Niet dat het een erge zin was, helemaal niet, maar het waren van die woorden die om je heen gaan hangen als zware vliegen die zich niet laten verdrijven. Dat is nog steeds niet gelukt.
De zin is afkomstig uit het wereld van de vaderlandse politiek. Bewindspersonen klagen dat ze het te druk hebben. Misschien begint daar het probleem al: ik kan niet tegen geklaag. Terecht zegt hun premier `Goed zo’, want die wenst zich, monter als altijd, niets van dat geklaag aan te trekken. Ik denk dus ook: `Goed zo.’ Langzamerhand nader ik de zin die ik bedoel. Die werd uitgesproken door Halbe Zijlstra. Daar komt die: `Iedere manager weet dat je rustmomenten moet inbouwen.’ Ik las niet goed, want ik dacht dat de zin al klaar was. Ik ben zelf ook manager, van een eenpersoonsbedrijf, en weet soms niet hoe ik die rustmomenten moet inbouwen, om het woord `inbouwen’ maar eens te gebruiken. Zat daar bijna over te piekeren toen ik zag dat er nog meer in zin stond: `(..) voor als er iets onverwachts gebeurt.’ Geklaag heeft altijd iets enorm zieligs. En `zielig’ is meestal zielig.