Luchtvochtigheid

Het is belangrijk een blaar leeg te lopen. Dat is weer zo’n weetje dat ik niet paraat had. Sinds gisterochtend wel. Op de radio hoorde ik een verslaggever op de eerste EHBO-post van de Vierdaagse. Het was er erg druk wat iedereen een beetje verbaasde. Een van de EHBO’ers noemde de luchtvochtigheid. Zou een oorzaak kunnen zijn. Zo vroeg al zo veel blaren had hij nog niet meegemaakt.
Een loopster die aan haar voeten verzorgd moest worden, zelf ook EHBO’er maar nu vier dagen niet, noemde de spanning als een mogelijke boosdoener. Ze logeerde op een boerencamping waar ze niet gefeest had. Dat laatste zei ze toen de verslaggever vroeg of ze de avond ervoor nog gefeest had, wat ik zelf altijd een huiveringwekkende vraag vind. De vrouw zei dus dat ze dat niet had gedaan, maar dat ze daarvan ook spijt had, want dan was ze vandaag waarschijnlijk minder gespannen geweest. En toen zei ze het van die blaar die aan twee kanten geprikt was: `Ik ga de blaar nu leeg lopen.’ Normaal houden kwesties als deze me helemaal niet bezig, maar nu wel.
Er kwam een weetje overheen dat me bedrukte: een lekkere wandeling is veel beter dan een uurtje in de sportschool bezig zijn. Ik probeer twee keer per week naar de fitnessclub te gaan. Dat eist veel motivatie. Wandelen is dus beter. Bovendien kun je dan een `wauw-ervaring’ hebben. Dat bedenk ik niet zelf. Ik las een interview met marsleider Johan Willemstein die zich een paar jaar geleden verzette tegen een nieuwe naam voor zijn functie. Men had `algemeen manager’ in gedachten. Bah. De heer Willemstein hechtte eraan `marsleider Vierdaagse’ te blijven heten. Goed zo! Hij had het over de wauw-ervaring. Die heb ik nooit op de sportschool, nooit.