Geheim

Nu de Amerikaanse zangeres Marni Nixon overleden is, zondag, 86 jaar oud, ben ik benieuwd naar de platen die ze onder haar eigen naam maakte. Ouderwets woord, platen, maar soms kun je er niet onderuit, niet met tegenzin trouwens. Fantastisch zangeres, maar ik had nog nooit van haar gehoord, terwijl ik haar naam vast soms ben tegengekomen.
Ze zong alles waarvan we dachten dat Natalie Wood het zong in West Side Story. Ook alles van Audrey Hepburn in My Fair Lady. Ook nam ze sommige zangpassages van Marilyn Monroe voor haar rekening, vooral de hoge tonen. Allemaal lang geleden, maar voor wie ervan houdt, zoals ik, is het niet lang geleden.
West Side Story zie ik ieder jaar wel een keer, meestal tegen het einde van december. Ik geloof dat ik wist dat Natalie Wood niet zelf zong, maar wilde dat eigenlijk helemaal niet geloven. Die hemelse stem hóórde bij haar. Zojuist zette ik weer eens I Feel Pretty op. Natalie Wood zong het eerst zelf - heb ik ook weleens gehoord - maar de producenten van de film vonden het net niet goed genoeg, daarom werd het de stem van Marni Nixon.
Wat zou Marni Nixon gevoeld hebben bij de successen van die wereldsterren? Bij de betovering die bijvoorbeeld de zogenaamd zingende Natalie Wood veroorzaakte? (Ja, ik noem de hele tijd Natalie Wood, omdat ik nog steeds soms van haar droom – ik moet het maar gewoon toegeven.) Voelde Marni Nixon dat de triomf van de sterren ook behóórlijk de hare was? Ik denk dat het geheim ook iets `lekkers’ heeft: `Niemand weet het, alleen ik, en hoe.’
Zelf heb ik het, onvergelijkbaar, met een paar boeken van anderen die ik voor een belangrijk deel schreef. Ik verklap niet van wie natuurlijk. Kan er nogal van genieten.