Leegmaken

Om privacyredenen zeg ik niet waar het was, maar vorige week zondag zat ik op een klein terras een kopje koffie te drinken, toen ik een paar huizen verder een jonge vrouw uit een huis zag komen. Spijkerbroek, rood truitje, blond haar. Ze stapte op een fiets. Zonder dat ze er iets aan deed, trok ze aandacht, op een aangename, ja frisse manier. Blijkbaar zag mijn gesprekspartner dat en zei: `Ja, dat is dat meisje.’
Dat meisje?
`Ja, die hardloopster.’ Mijn gesprekspartner heeft nauwelijks iets met sport. Anders zou je niet zeggen: die hardloopster. Ik vroeg: `Bedoel je Dafne Schippers?’ Ik moest mijn best doen die vraag beheerst te stellen. `Ja, die woont daar, geloof ik.’
Ik keek de fietsende vrouw na, had Dafne Schippers nog nooit fietsend gezien. Tegelijkertijd dacht ik: dat kán niet, die moet op weg zijn naar Rio of daar al zijn, in ieder geval daar in de buurt, of ergens trainen. Maar nu lees ik dat ze pas eergisteren aankwam in het Olympisch dorp, dat ik haar dus ook vergeefs zocht tussen sporters die tijdens de openingsceremonie zwaaiend het stadion binnenkwamen.
Gisteren en vandaag went ze nog een beetje, laat ze zich fotograferen en maakt ze praatjes met de pers (alleen de Nederlandse), daarna gaat ze haar hoofd leegmaken. Daar was ze al een beetje mee bezig, maar nu moet het helemaal leeg. Misschien was dat proces ook al vaag aan de gang toen ik haar zag fietsen, áls zij het tenminste was.
Je hoofd leegmaken kan overal natuurlijk. Ik wil het ook graag leren. En ik denk ook aan Yuri van Gelder. Hij had zaterdag een topprestatie geleverd, misschien moet je dan even wég, zijn vriendin was net in Rio gearriveerd, ja, iedereen doet het op zijn eigen manier.