Broek

Er is een ochtendprogramma op de radio waarin het altijd gaat om een brandende kwestie. Het heet Standpunt.nl, maar je schrijft Stand.nl. Daar is over nagedacht. Er is een hoofdgast die, inderdaad, een standpunt heeft over de brandende kwestie. En luisteraars mogen opbellen. Het merendeel ervan weet niet hoe iets kórt duidelijk te maken, terwijl dat toch moet kunnen.
Eergisteren ging het over alternatieve geneeswijzen. Er was een arts uitgenodigd die ontzettend hoog is in de medische wereld en er he-le-maal niets van moet hebben, maar dan ook echt van geen énkele alternatieve geneeswijze. Je kunt de uitzending dan uiteraard uittekenen. Er bellen luisteraars die vertellen er baat bij te hebben gehad. En natuurlijk zeg de arts dat dat mag, maar dat het toch onzin is. Stom misschien, maar ik weet het niet, want ik heb me nog nooit alternatief laten genezen. Dat komt nog wel, denk ik altijd.
De hoge arts was streng en stellig, maar had helaas geen humor, wat altijd jammer is. Hij gebruikte echter een uitdrukking die ik niet ken en waarvan ik nog niet weet of ik die grappig vind of juist absoluut niet. Niet belangrijk verder, maar omdat deze zomer geen komkommertijd is, mag je je af en toe best even komkommerachtig gedragen. Er kwam nog een deskundige aan het woord, een internist, en die relativeerde héél voorzichtig de betonnen stelligheid van de hoge arts. Aan de adem van laatstgenoemde was meteen al te horen dat dit allemaal niet goed viel. En hij zei ook, en daar komt de uitdrukking: `Mijn collega heeft een grote broek aangetrokken door…’ En toen volgde iets wat de internist had beweerd. Een grote broek aantrekken. Als iemand niet geestig is, klinkt dat erg raar.