Vinken Er

is een app tegen verspilling, lees ik. Nog steeds betreur ik het een beetje dat ik dan niet onmiddellijk denk: die moet ik hebben! Terwijl ik toch best iemand wil zijn die overal een appje voor heeft. Om me heen zijn mensen die zomaar kunnen zeggen: `Over een kwartier begint het in Berlijn te regenen.’ Gisteren nog was ik in een restaurant met iemand die het etiket van de fles wijn fotografeerde en daarna zei dat het een uitstekende wijn was die in de winkel 12 euro kost. En in dit restaurant maar liefst 54, wat ik wist want ik had de wijn besteld. Ik knik dan als een man van de wereld, maar voel dat het een rare manier van knikken is. Bovendien weet ik niet waarom ik knik.
Veel mensen kunnen niet meer zonder appjes. Nu dus de app tegen verspilling. Het gaat over eten, niet over moeite. Voor dat laatste zou ik graag een app willen hebben. Ik sta voor een gebouw waarin zich een bezienswaardigheid bevindt. Zal ik naar binnen gaan? Even het appje raadplegen. Nee, verspilde moeite.
Over eten dus. Als er in een supermarkt eten is dat tegen de houdbaarheidsdatum aan leunt, stuurt de supermarktbaas een bericht de wereld in: de blinde vinken kunnen nog een dag mee, daarom zijn ze in de aanbieding. Ik zie dat het niet mijn eigen supermarkt is, maar een aan de andere kant van de stad. Fiets ik daarheen voor de blinde vinken? Worden ze morgen weggegooid als ik het niet doe? Maar ja, misschien zijn er nu wel meer mensen op weg om de blinde vinken te redden en ben ik straks te laat. Hoe ga ik om met die teleurstelling? Heb ik dan toch een steentje bijgedragen tegen de verspilling? In theorie wel! Gaat de nieuwe app mijn leven verrijken? Bestond die app tegen verspilde moeite maar!