Autoritair

Huiveringwekkend woord: horrorclown. In Amerika lopen ze onheilspellend rond in het wild, maar nu is er ook een in of rond Almere gesignaleerd. En in Oss. Zit blijkbaar kinderen achterna met een mes.
Ik kijk soms naar horrorfilms, maar als er een clown in optreedt, haak ik af. Te eng. En ik kan heel wat hebben.
Dat een Nederlandse horrorclown in of rond Almere en Oss opduikt, verbaast me niets, zonder dat ik kan uitleggen waarom dat is. Als de locatie het centrum van Oosterbeek was, zou me dat meer verbazen.
Is niet iedere clown een horrorclown, behalve dan wanneer we die zien in magische wereld van het circus? Als ik in mijn jeugd naar het circus ging, verheugde ik me altijd op de clowns. Misschien was dat ook omdat ik hield van de veilige zekerheid dat ze zich uitsluitend in de piste ophielden. Ik kon en wilde me niet voorstellen dat ik ze daarbuiten tegen het lijf liep.
Twee keer overkwam me dat op een kinderfeestje. De eerste was die clown grappig, maar zo autoritair grappig dat ik er nauwelijks tegen kon. Hij keek voorturend indringend om zich heen en ik was doodsbang dat ik te laat lachte. De tweede keer was hij het tegendeel van grappig en dat was haast te doen. De kamer was ook veel te vol door de aanwezigheid van de niet grappige clown. Hij kneep om de haverklap de moeder van de jarige in borsten of billen. Om de pret niet te bederven deed die of dat leuk was. Er was echter geen pret. Lang, lang geleden was Pipo op televisie. Pipo zei me niets, de figuren om hem heen wel. Pipo deed trouwens nauwelijks iets wat clowns normaal wel doen. Bij Bassie ligt dat anders, geloof ik. Bassie is geen horrorclown, maar wel behóórlijk intimiderend. Gelukkig met pensioen.