Onderschrift

Voor mijn verjaardag kreeg ik vrijdag twee keer de scheurkalender van Peter van Straaten. Het enige wat ik daaraan minder vind, is dat die `Zeurkalender’ heet. Ik word er erg vrolijk van en dat word ik van gezeur nooit. Dat ik de kalender twee keer heb, betreur ik niet. Heb ik er een voor mijn werkkamer en eentje voor elders in huis. Overal ligt hier wel een boek van Peter van Straaten. Sommige ken ik door en door, maar toch kan ik iedere tekening telkens opnieuw zien. Het gebeurt ook dat ik bijvoorbeeld van de supermarkt naar huis loop en merk dat ik zin heb in een van die tekeningen, en dan weet ik ook welke. Ik schrijf nu wel `zien’, maar ik moet ook `lezen’ zeggen, want het onderschrift is even belangrijk en geestig. Peter van Straaten kon in tien woorden, of iets meer of iets minder, een kort verhaal vertellen. Ik sla de kalender op een willekeurige plek open: “Je hebt iets met mijn man, hè? Meid, weet waar je aan begint.’ Bedenk er zelf maar de tekening bij.
Vaak zie je als je op straat bent een Van Straaten-tekening. Zaterdag kocht ik een kerstboom. Voor me stond een bejaard echtpaar en het was goed te zien dat die man helemaal geen zin had in die kerstboom. De vrouw praatte vrolijk op hem in. Dit tafereel zei veel over hun huwelijk. Er is een Van Straaten-tekening waarop een echtpaar beetje uitgeblust naast een kolossále kerstboom op de bank zit, hij uitgebluster dan zij. Zij zegt: “We doen dit voor de kleinkinderen, Joop.”
Toen ik de kerstboom had gekocht, kwam ik een goede vriend tegen. Die vroeg: “Herinner je je nog dat ik gisteren op je verjaardag was.” Ik zag de tekening van Peter van Straaten voor me. Volgens mij heeft hij ons állemaal getekend.