Vla

De foto zie ik nergens terug, maar ik weet zeker dat ik op het station van Nijmegen op een affiche van de SP een foto zag waarop de heer Roemer stond met bokshandschoenen. Misschien maakte hij ook wel boksende bewegingen, maar dat beeld staat me nog maar vaag bij. De tekst was: Klaar om te knokken.
De partij van de heer Roemer is me sympathiek, maar ik zal er niet op stemmen, hoewel ik dat misschien niet moet beweren, want ik ben als altijd enorm zwevend.
Klaar om te knokken – prima slogan. Maar de heer Roemer moet die slogan niet met bokshandschoenen illustreren. Dat is te letterlijk, dat is rode rozen rood verven, ook al zijn de rozen van een andere partij. Klaar om te knokken is genoeg. Stevige woorden met een nuttige alliteratie.
Het partijprogramma had ook een slogan: Nu Wij. Eergisteren op het verkiezingscongres hebben de leden van de partij die weggestemd. Ik zag een foto van de heer Roemer op de eerste rij van een volle zaal. Iedereen had een stemkaart in de hand waarop STEMKAART stond, geel-rood van kleur. Men vond de slogan te kinderachtig, te zeer vanuit de underdog-positie bedacht.
Ik weleens gehoord hoe het gaat met de besprekingen rond zo’n slogan. Altijd een paar dagen werk. Het werd: Pak de Macht. Zit een prima ritme in dat een vastberaden uitstraling heeft, drie woorden van één lettergreep. Ook handig zijn de twee korte a-klanken. Pak de Vla had bijvoorbeeld minder goed gewerkt. Een ander woord voor macht met dezelfde compactheid was ook niet zo snel te vinden. Pak de Leiding is toch weer iets anders.
Zelf houd ik meer van leiding dan van macht. Ik moet eerlijk gezegd niet denken aan machtshebbers in de politiek. Weer: we houden ons hart vast.