Stapjes

Als zwevende kiezer heb ik een map op mijn bureau waarin ik zo nu en dan een knipsel stop. Ook informatie over partijen of lijsttrekkers van partijen waarvan ik zeker weet dat ik er niet op zal stemmen. Maar graag vorm ik me een compleet beeld van het politieke landschap.
Eerder deze week legde ik er een interview met Kees van der Staaij van de SGP in. Ik las het net. Er staat een lijstje bij met persoonlijke weetjes, zoals met wie hij is getrouwd, favoriete boek (boek dat ik niet ken) en gevraagd naar zijn favoriete film antwoordt de heer Van der Staaij: video met de eerste stapjes van de kinderen.
Ik heb een paar favoriete films, zoals Blow Up, The Third Man en The Hours, films die ik al veel vaker dan tientallen keren heb gezien en die ik min of meer beeld voor beeld ken. Ik kijk ernaar wanneer er bijvoorbeeld wanorde in mijn leven is. Dan ga ik me weer wat steviger voelen.
Of er vaak wanorde is in het leven van de voorman van de SGP, weet ik niet. Ik vermoed het niet, maar hij zal zo nu en dan ook naar zijn favoriete film kijken, dus naar de eerste stapjes van zijn kinderen. Hierover doe ik niet flauw of ironisch, ik hoop alleen dat zijn kinderen niet telkens met hun vader mee moeten kijken.
Toen ik mijn eerste stapjes zette, was er geen videoapparatuur, anders had mijn vader die ook gefilmd. Zijn favoriete film werd het waarschijnlijk niet, maar hij had het leuk gevonden. Even stel ik me voor dat we er samen naar kijken en dat hij gaat vertellen over die dagen, ver weg in de jaren vijftig van de vorige eeuw. En ik over mijn latere stapjes in het begin van de nieuwe eeuw, als hij er ineens niet meer is en wij het nooit meer over dat soort dingen kunnen hebben.