Lastenverzwaringen

Op mijn bureau staan nog steeds de drie delen van het Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal. De Van Dale dus. Die raadpleeg ik nog maar zelden, ook omdat er van alles op ligt, papieren, boeken, knipsels. Moet ik er dan eerst af halen en terwijl ik dat doe, ga ik erover nadenken en als ik dan eindelijk in een van de drie delen ben beland, ben ik kwijt welk woord ik ook alweer wilde opzoeken.
Nog niet zo heel lang geleden keek ik er wel een paar keer per dag in en ik snap niet goed waarom dat voorbij is. Zitten al die woorden en hun betekenissen goed geordend in mijn hoofd? Kan me dat niet voorstellen. Soms denk ik dat er helemaal niets goed geordend in mijn hoofd zit, maar ik heb ermee leren leven.
Zojuist zocht ik een woord op. Het woord was: boerenbedrog. Ik las een interview met de heer Pechtold en die zegt dat onze premier zich daaraan schuldig maakt, aan boerenbedrog dus, omdat hij iets verzwijgt, namelijk lastenverzwaringen. Die zitten in zijn planning, maar hij heeft het er niet over. Boerenbedrog. Ik wist ineens niet meer wat voor een type bedrog dat is.
Maar nu heb ik dat vaker met uitdrukkingen waarin boeren voorkomen. Had ik als kind al. Iemand zei dat iemand anders lachte als een boer met kiespijn. En ik vroeg me af wat voor manier van lachen dat was en of iemand die geen boer was en kiespijn had, anders lachte dan een boer. Hoe dan? Toen ik kort daarna zelf kiespijn had, keek ik in de spiegel, maar lachen lukte nauwelijks. Ja, in mijn leven deed zich toen al veel tijdverlies voor.
Ik heb het nu alsjeblieft niet over boerenlul, maar houd het even bij boerenbedrog. In Van Dale staat: lomp aangelegd bedrog. Ik moest die woorden drie keer lezen.