Karweitje

Misschien vreemd, maar ik vind het zielig voor de heer Spekman. Opstappen nu zijn partij het slecht gedaan heeft. Niet meteen, nee, op 7 oktober. Dan heeft hij nog een lange tijd te gaan, terwijl iedereen denkt: daar loopt een opgestapte man die over een halfjaar echt opstapt.
Nu vind ik eerlijk gezegd de heer Spekman altijd een beetje zielig. Hij lijkt op een clown die zich zojuist heeft af geschminkt, met koud water en schuurpapier. En dan altijd die truien. Die moeten waarschijnlijk een socialistische uitstraling hebben, maar dat hebben ze niet. Het enige wat ze wat mij betreft hebben, is dat ik nadenk over mijn eigen omgang met de trui.
Bij mij in de kast liggen een paar erg versleten en inmiddels treurige truien, die ik inderdaad Spekmantruien noem en die ik niet kan wegdoen. Ze zijn altijd goed voor me geweest, ze hebben me beschermd tegen de kou en ooit vond ik ze mooi, anders had ik ze niet gekocht. Soms kijk ik naar zo’n trui en neem me dan voor die aan te doen als ik een karweitje in of rond de woning doe, maar ja, van zo’n karweitje komt het nooit.
Wanneer het winter is, trek ik er weleens twee over elkaar aan als ik in alle vroegte mijn column schrijf.
Ik heb natuurlijk ook truien die niet versleten zijn, maar ik denk altijd even na voordat ik er een aantrek. Als ik die dag bijvoorbeeld een lezing moet houden doe ik dat liever zonder trui, want met trui moest ik de trui soms vanwege de warmte uittrekken en dan ging ook mijn overhemd mee en kon het ook gebeuren dat ik het glas water wild van het spreekgestoelte veegde.
Verder ben ik van mening dat een trui niet té mooi moet zijn. En niet te dik. Liever ook geen afbeeldingen erop, zeker geen geinige.