Chocolademelk

Sinds de Internationale Dag van het Geluk, jongstleden maandag, laat het geluk me niet met rust. Ik probeer erover op te houden, maar dat lukt maar niet.
Het Noorse volk is het gelukkigste van de wereld, maar de Denen kunnen er ook er ook wat van. Dat merkte ik een paar jaar geleden toen ik er was. Het was een echte Deense zomer, met een zeer gezellige gulle zon en een hemel die zo helder was dat problemen die ik uit Nederland had meegebracht, in één klap verbleekten. Mijn Deense gastheer deed bovendien aandachtig voor hoe hij en zijn familie en vrienden met Kerstmis rond de kerstboom dansten. Had ik nog nooit gezien en ik voelde een diep verlangen het thuis ook te doen, maar wist tegelijk dat ik er daar niet mee aan moest komen.
Er is ook een Deens onderzoeksinstituut dat zich met geluk bezighoudt. Een van de onderzoekers is Meik Wiking die een boek schreef met de titel: Hygge, de Deense kunst van het leven. Ik heb even mijn handen vol aan andere boeken, maar ik zal het zeker lezen (als het zomer is, op een stil terras aan zee). Ik heb er wel al over horen vertellen.
Hygge is het beste te vertalen met knusheid. We moeten bijvoorbeeld vaker warme chocolademelk drinken bij kaarslicht. Ik heb dat nog nooit gedaan. Zie je, daar heb je het al. Dat moet je trouwens niet in je eentje doen, nee, in een fijn gezelschap. Dat hoort ook bij hygge: elkaar opzoeken en dan graag met een goed humeur. Spullen ruilen met je vrienden, dus spullen die je niet meer nodig hebt, en zij komen met spullen die zij niet meer nodig hebben, en jij wel, en daar dus ook weer een leuke avond van maken. Bordspelletjes spelen, dat ook. Dat zijn nog maar een paar tips. Ik voel vreemde lichte onrust.