Held

Iedereen zal de deze week overleden acteur Roger Moore kennen, maar niemand zal beweren dat hij een uitstekend acteur was. Misschien vond hij dat zelf ook niet. Toch was het altijd aangenaam hem aan het werk te zien.
Ik geloof dat hij altijd hetzelfde personage speelde, of het nu Ivanhoe was of James Bond. Misschien was het in de James Bond-films wel zo dat hij speelde dat hij James Bond speelde. Ik kijk nog steeds graag naar die films, het is topamusement.
Met gebogen hoofd herinner ik me hem als Ivanhoe, de onverschrokken ridder die in het Engeland van de twaalfde eeuw korte metten maakte met onrecht. Alleen al hoe iedere aflevering begon: een jongen luid Ivanhoe roept, ik geloof twee keer, en dan begint er een mannenkoor te zingen, terwijl Ivanhoe in beeld komt, met achter hem een groep volgelingen die overal vandaan komen. Die jongen was de zoon van de schildknaap van Ivanhoe. De jongen heette Bart, de schildknaap Gurth, gespeeld door Robert Brown die later in James Bond-films de chef was van Roger Moore. De serie werd tussen 1961 en 1965 uitgezonden.
Ik had natuurlijk al helden, Arendsoog, Pim Pandoer, Winnetou, maar dat waren helden uit boeken. Ik had uiteraard een voorstelling van hoe ze eruitzagen, hoe ze bewogen en praatten, maar helemaal zeker was ik daar niet van. Ivanhoe was de eerste held die ik echt zág. En dus ook voller meemaakte dan de helden uit mijn boeken. En mijn vrienden en ik wilden hem allemaal zijn. Daarom kregen van onze ouders een plastic harnas, alleen het gedeelte dat je voor je borst bond, en een plastic zwaard. Als we dan buiten gingen spelen, werd een van ons Ivanhoe. Daar werd om getost. Die spanning kan me meteen weer vervullen.