Afwaskwasten

Lang geleden dat ik erover hoorde: dat je een minuut gratis winkelen kon winnen, in een supermarkt. In de tijd dat ik krap bij kas zat, tussen mijn twintigste en dertigste, gebeurde het vaker. Moest je bijvoorbeeld een paar niet al te moeilijke vragen beantwoorden of iets raden, bijvoorbeeld het gewicht van een kip of een zak bonen. Aan dat soort dingen deed ik dan mee.

Tot het moment van de bekendmaking van de winnaar voelde ik lichte paniek. Hoe kon je het beste te werk gaan? Welke levensmiddelen, praktische of leuke? Stel dat ik voor de laatste koos, wat te doen als ik in het verkeerde pad terechtkwam, tussen de wasmiddelen, vuilniszakken en afwaskwasten. Naar een andere pad racen kon, maar betekende wel tijdverlies. Dan maar wasmiddelen, vuilniszakken en afwaskwasten in het winkelwagentje vegen? Alsjeblieft niet, zeg. Na die ene minuut werd er een foto van je gemaakt die de volgende dag in de krant kwam. Daar stond je dan met een wagentje vol wasmiddelen, vuilniszakken en afwaskwasten. Moest je triomfantelijk bij kijken! Stond je dus een beetje dierlijk naar de lens te grijnzen.
Maar goed, het is me nog nooit overkomen. Ik geloof niet dat ik het wil, maar misschien kun je er niet onderuit. Ben je bijvoorbeeld de zoveelste klant of zoiets.
Ik kom erop omdat ik las over een gezin in het Brabantse Waalre. Dat kreeg een minuut in de plaatselijke Albert Heijn. Het gezin schonk de volle kar aan een goed doel. Ontzettend aardig natuurlijk. Wel wordt het moeilijk voor volgende prijswinnaars. Je bent dat meteen egoïstisch als je de inhoud van het winkelwagentje voor jezelf houdt. Ik zie de krantenkop voor me: Man (64) weigert gewonnen levensmiddelen af te staan aan goed doel.