Pondjes

Een groot deel van mijn leven, zeg maar de eerste fase, was vakantiestress een onbekend verschijnsel. Misschien bestond het wel, maar niemand had het erover. In kranten en tijdschriften stonden geen pagina’s vol tips om die stress te voorkomen en volgens mij zat ook niemand op die tips te wachten. Iedereen loste het zelf wel op. Dat wordt op alle fronten steeds moeilijker, zelf oplossingen bedenken. Onze afhankelijkheid van deskundigen of zogenaamde deskundigen is niet eens meer opmerkelijk, maar vooral benauwend. Qua vakantie teken ik er wel bij aan dat men in de tijd zonder vakantiestress misschien wat anders met vakantie omging dan nu. Hoe anders, weet ik niet, maar ik denk dat het om verwachtingen gaat, en eisen natuurlijk, wat we hebben voortdurend recht op heel veel.
Als ik nu in een krant lees dat vakantiegangers wordt geadviseerd niet op de dag van vertrek te gaan nadenken over wat mee te nemen naar de vakantiebestemming, maar graag wat eerder, vraag ik me af of er inderdaad mensen zijn die zo aan hun vakantie beginnen. Zal vast, want de tip is er niets voor niets.
Ook las ik een artikel over bezitters van huisjes in Frankrijk die soms vinden dat gasten te lang blijven. Dan zeg je er toch iets van, denk ik dan, maar dat kan dus niet. Oefen thuis alvast met bezoek dat gezellig komt eten en ver na middernacht nog aan tafel zit. Als het boeiend is, geen probleem, maar indien niet, zeg je dat je zo moet gaan slapen, omdat het moet van de dokter, want die heeft gezegd: “U moet beter op uzelf letten.” Er is geen dokter die dat niet zegt. Maak er gebruik van.
Over pondjes die eraf moeten vanwege zwemkleding een andere keer. Alvast: een pondje is hetzelfde als een pond.