Richting

Hoe sta ik ervoor in 2021? Nog niet zo lang terug was zo’n vraag niet in me opgekomen. Over 4 jaar! Ik hoop dat het meeste wat ik doe, hetzelfde is als wat ik nu doe, met opgeheven hoofd, neus in de wind, borst vooruit, zacht opgejaagd door avontuurlijke onrust, altijd nieuwsgierig naar de horizon. Ik doe er mijn best voor, maar als je je er best voor moet doen en het niet zomaar gaat, is er iets aan de hand waar je misschien niet je vinger op kunt leggen. Ben ik pessimistisch? Alsjeblieft niet zeg.
Ik verwacht dat ik in 2021 nog steeds vaak door het land reis en dat kan dan onder meer in een nieuwe intercitytrein. Die is er nog niet, maar eerder deze week werd wel een model `op ware grootte’ aan belangstellenden getoond. Ik las erover en zag er foto’s van.
Je zit er makkelijker in en op de achterkanten van de stoelen hangen tv-schermpjes waarop je kunt lezen hoeveel tijd de vertraging in beslag neemt. Dat scheelt bedrukkend lawaai via de omroepinstallatie.
Ik concentreer me nu even op het toilet, een niet onbelangrijke ruimte wanneer je langer in de trein zit dan je had verwacht. Op het toilet zijn weidse landschapsfoto’s aangebracht. Of het in ieder toilet dezelfde foto is, weet ik niet, maar de weidsheid vind ik hoe dan ook aantrekkelijk.
Het toilet in een trein is een ruimte die je niet gretig bezoekt. Wat je daar te doen hebt, doe je liever thuis – in je eigen sfeer, zal ik maar zeggen. Maar als je ondertussen naar een weids landschap kijkt, heb je vaag het gevoel dat er meer is dan de ruimte waar je je bevindt. Ondertussen word je ook nog verplaatst, als het goed is. Als je je concentreert, kun je denken dat het richting dat weidse landschap is. Goed zo, NS!