Gewoonte

Er was een storing in het internet hier in huis. Dus een bedrijf gebeld en er zou een paar dagen later iemand komen. En van tevoren een sms waarin stond hoe laat ongeveer. Ben ik blij om: dat je niet meer een hele dag hoeft zitten wachten op zo’n deskundige.
Het sms-bericht kwam inderdaad: “Mijn naam is Ton, ik ben tussen 12 en 13 uur bij u en drink mijn cappuccino graag met een klein beetje suiker.” De laatste mededeling moet een luchtige en misschien grappige uitstraling hebben, zeg maar om het ijs te breken, maar toch heb ik er last van, geen zware last trouwens, maar wel: last. En dat is niet alleen omdat ik maatregelen moet nemen, melk kopen bijvoorbeeld, want niemand drinkt hier cappuccino.
Ton kwam om half 12, een grote norse, licht contactgestoorde man. Ik zorgde voor de cappuccino en terwijl hij die tot zich nam, zaten we over het weer te praten. Het internet was misschien een gesprekonderwerp dat voor de hand lag, maar ik heb er zo weinig verstand van dat ik er nauwelijks iets over te melden heb. Vandaar het weer.
Twee Amerikanen maakten een videoserie over typisch Nederlandse dingen en situaties, Survival Guide to the Dutch. Is onder meer op YouTube te zien. De koffie komt ook aan de orde, onze gewoonte overal koffie bij te drinken. Iemand betreedt de woning, hup koffie. Natuurlijk, het is een uiting van gastvrijheid, maar we overdrijven. Ik zeg vaak dat ik geen koffie hoef en dan moet ik de vraag beantwoorden of er iets met me is.
Waarom moet ik koffie drinken met Ton, de internetdeskundige?  Ik kan hem de cappuccino natuurlijk alleen laten opdrinken, maar dat vind ik zo onaardig van me. Waarom vind ik dat? Ik werk dit nog uit en kom er later op terug.