Ingewikkeld

Tegenover me in de trein zitten twee jonge vrouwen die een kerstpakket op schoot hebben, verpakt in goudkeurig papier. Ze houden het kerstpakket vast zoals het hoort, alsof ze willen voorkomen dat iemand het van hen afpakt. Ze zien er vrolijk uit, wat misschien komt door het kerstpakket. De inhoud ervan kennen ze waarschijnlijk nog niet en ze maken het uiteraard nog niet in de trein open. Nee, dat is iets voor thuis.
Ze hebben het ook over de kerstdagen en ik weet waar ze die doorbrengen en dat een van hen een schoonvader heeft die echt maar twee glazen wijn mag hebben, beslist niet meer, “want krijgen we weer tot Pasen gezeur”. Mij interesseert wat dat gezeur behelst en waarom het zich tussen twee christelijke feestdagen afspeelt, en wie er zeurt, de schoonvader of iedereen om de schoonvader heen, maar dat kan ik allemaal natuurlijk niet vragen.
De schoonvader verdwijnt uit het gesprek, ze hebben het over het eten. Daar zijn ze het over eens: of racletten of kaasfondue. Zonder dat ze het in de gaten hebben denk ik met hen mee. Heel stom, ik geloof dat ik weet wat racletten is, maar ik weet het niet zeker. Nog nooit van mijn leven heb ik geraclet. Het is ook de eerste keer dat ik het woord opschrijf. Het is heel lang geleden dat ik kaasfondue heb gegeten. En alleen al doordat erover gesproken wordt, krijg ik er zin in, In mijn omgeving maakt niemand het meer. Het kan best zijn dat het hoort bij gezelligheid die we zijn afgeleerd. Als we lekker willen eten, is het bijna altijd ingewikkeld. Misschien zijn we zelf ook wel ingewikkelder geworden. Ik zou best met de vrouwen tegenover me mee willen. Die schoonvader neem ik er wel bij. En straks eerst het kerstpakket uitpakken!