Begin

De eerste hevige storm in mijn leven maakte ik mee eind januari 1953. Ik was zeven weken oud en mijn ouders en ik logeerden in de geboorteplaats van mijn vader, in het diepe westen van Brabant, tegen de grens van Zeeland aan. Natuurlijk was ik me niet bewust van die storm, maar toch is hij ergens in mijn herinneringen. Een vriend van me herkende als erg jong kind de muziek die zijn moeder vaak draaide toen ze zwanger was van hem. Het zijn geen herinneringen, het iets wat eraan voorafgaat.
Als het begint te stormen denk ik meteen aan donkere dagen in de geboorteplaats van mijn vader, zonder dat ik die gedachten forceer. Ook aan de avonturen van heer Bommel. Die beginnen vaak met storm. Ik blijf even bij mijn vader want die las die avonturen aan me voor toen ik klein was, de storm bestond uit woorden: “Al dagen gierde er een oosterstorm over het land, die door alle kieren drong en de vlammen in de haard naar beneden sloeg. De bomen zwiepten in de wind en de neergutsende regen maakte het uitzicht grijs en vreugdeloos.”
Uiteraard begreep ik dat de eerste storm in mijn leven rampzalige gevolgen had, maar dat ik toch van storm houd, komt door mijn vader die me voorlas.
Ik ben nog aan zee en hier ging het gistermiddag nog steeds tekeer, niet zo wild als eergisteren, toen ik niet eens bij de zee kon komen. Dat wilde ik, maar de meedogenloze wind zorgde voor een dunne muur van bijtend zand. Ik zag de razende zee in de verte en ook dat die alleen maar haar eigen gang wilde gaan. Misschien zag het begin van alles er wel zo uit!
En gisterochtend, ja, toen was het even windstil, de storm was gaan liggen, maar toch nog zichtbaar en ik vond dat het nieuwe jaar nu pas echt begon.