Koel

Weer een ijsdag vandaag! Werd gisterochtend al beloofd. Ik hoorde  het in alle vroegte op de radio terwijl de verwarming traag en nukkig in bedrijf kwam en ik met mijn gevoelstemperatuur in de weer was. Is die er ook in de zomer, die gevoelstemperatuur? De kou heeft Siberische proporties aangenomen. Ik kan van overdrijvingen houden en hoor het graag. Ook hebben ze het op de radio over gesprongen waterleidingen en ijsplaten. Ik kijk uit het raam, het is nog stil op straat en ik kan de kou zíen, wat alleen is mogelijk bij Siberische proporties. Ik herinner me wanneer dat voor de eerste keer in mijn leven was, anderhalve maand na Open Het Dorp, half januari 1963, de Elfstedentocht, gewonnen door Reinier Paping, van wie gezegd werd dat hij ’s ochtends ontbeet met Brinta met rookworst. We zagen de schaatstocht of een gedeelte ervan op televisie. Alles zag er guur en eenzaam uit, wat nog versterkt werd doordat het geen kleurentelevisie was. De Siberische proporties, toen toch ook, kwamen beter tot hun recht.
Over mij sportkleren trek ik twee winterjassen aan en daaromheen knoop ik sjaals. Ik hoop niet dat ik bekenden tegenkom, want dat moeten we over het weer praten en daar houd ik niet van, zeker niet aan het begin van de dag (dan wil ik nergens over praten), hoewel ik het best begrijp, want we hebben niet altijd met Siberische proporties te maken.
Op de fitnessclub word ik ontvangen door de meest zwijgzame coach. Hij wijst naar een apparaat waarmee ik aan het werk moet en zegt: “Gelukkig straks een koel windje vanaf zee.” En hij zet Afrikaanse popmuziek op, die meeslepend en geheimzinnig is. Je ziet een stil landschap en daarboven een brandende zon in een lege hemel.