Diensten

De supermarkt mijd ik dus zoveel mogelijk, maar op zaterdag ben ik er meestal, even. Heeft te maken met iets wat alleen daar te krijgen is. Koop ik dan voor de hele week. De zaterdagochtend kent meer rituelen, dit is er een van.
Bij de ingang of uitgang (hangt er vanaf hoe je er tegenaan kijkt) staat een vrouw die de Straatkrant verkoopt. Soms, heel soms, moet ik er ook er op een doordeweekse dag zijn, met tegenzin, en dan staat ze er ook. Hoe lang kom ik al in die supermarkt? Toch gauw een jaar of zestien. In mijn beleving staat ze er al die tijd, maar dat kan haast niet, terwijl ik niet weet waarom dat niet zou kunnen, misschien is het haar werk, die Straatkrant.
Ik ga me nu op glad ijs begeven, maar ze ziet er niet uit als iemand die zo leeft dat je de Straatkrant moet verkopen. Wel heeft ze altijd hetzelfde aan, iets roods, met daaroverheen een blauwe bodywarmer, ook in de zomer. Soms zeggen we wat tegen elkaar, ik meen een Italiaans accent in haar taal te horen. Ze verkoopt niet alleen de krant, ze verricht ook kleine diensten. Als er iets uit je boodschappentas valt, helpt ze je bij het oprapen, bijvoorbeeld door het op te rapen.
Ik geef haar bijna altijd geld, muntstuk van 2 euro. Ze biedt me dan de krant aan, maar ik zeg dat ik die niet hoef, niet omdat de inhoud me niet aanstaat, maar ik heb thuis al erg veel kranten. Ik heb haar dat uitgelegd, lang, láng geleden, maar ze herhaalt haar gebaar uit beleefdheid. Misschien is het ook een ritueel.
Het kan gebeuren dat ik geen muntstuk van 2 euro bij me heb en dan passeer ik haar diep in gedachten, net alsof ik haar niet in de gaten heb, omdat ik níets in de gaten heb. Op de fiets heb ik dan even een matig humeur.