Hamer

Soms zie ik op het schermpje van mijn telefoontje dat de beller afkomstig is uit Singapore of de Filippijnen en neem ik niet op. Raar woord inmiddels: opnemen. Ik zeg het anders: ik ga het gesprek niet aan. Ik vraag me wel af of er op dat moment iemand die ik ken in Singapore is of op de Filippijnen (7107 eilanden), maar wat overheerst is de gedachte dat ik hier met linke soep te maken heb. Terwijl ik toch een goedgelovig persoon ben en veel te snel denk dat iemand het beste met me voor heeft.
Ik lees over de fraudeurs die je opbellen om te zeggen dat ze je kunnen helpen met je computer die te traag is. Die bellen vanuit India, maar ze doen iets waardoor je dat niet meteen ziet. Je kunt het wel horen: het Indiaas accent geeft het Engels iets grappigs, maar het is dus niet grappig. Voordat je er erg in hebt zitten ze in je computer en ben je binnen een paar minuten duizenden euro’s armer. In mijn omgeving hoorde ik het ook al een paar keer, van mensen die veel verstandiger zijn dan ik.
Je moet meteen ophangen als je ongevraagd door een helpdesk gebeld wordt. Ik zal het zeker doen, zonder iets te zeggen.
Mijn computer is overigens zo traag dat ik er soms met een grote hamer op wil slaan, maar dan maak je dus ook kosten.
Ik wil trouwens meteen ophouden met bellers die geld van me willen voor diensten waaraan ik nog niet gedacht heb. Ik doe het ook, maar het kost me nog steeds moeite, en ben er altijd even van in de war. Erg vind ik het ook wanneer ik gebeld word door een instantie waaraan ik al geld geef, immers een goed doel. De woordvoerder zegt geruststellend wat te willen bespreken met trouwe donateurs. Ik moet dan mijn best doen geen nare dingen te schreeuwen.