Lekker

Natúúrlijk, een sollicitatiebrief schreef je altijd thuis, maar nu kun je het digitaal doen. Brief is verleden tijd, je gaat voor de computer zitten en manifesteert je via de webcam of richt het telefoontje op je hoofd met de camera aan en beantwoordt een paar vragen. Als je daarmee klaar bent, gaat de andere partij je gezicht een tijdje bestuderen. Dat gezicht kan veel vertellen, maar als je gewoon tegenover iemand zit, is het toch wat anders. Sommige mensen hebben een hoofd waarvan je kunt schrikken (de zogeheten `rotkop’), terwijl hun inborst enorm zachtaardig is. In de vroege ochtend in de spiegel kijkend probeer ik dat een troostrijke gedachte te vinden. 
Zelf moet ik mijn gezicht trouwens behoorlijk in de gaten houden, want vaak kijk ik anders dan ik me voel.  De vraag `Is er iets?’ heb ik op deze plek al dikwijls behandeld, een van de ergste vragen die er bestaat, maar er zijn er nog meer, bijvoorbeeld: `Zit je me soms uit te lachen?’ Ik ken mezelf niet goed genoeg, maar weet wel dat ik nooit iemand uitlach. Wat ik heb, is dat ik soms in de ban raak van een binnenpretje. Een van mijn problemen is dat mijn binnenpretjes ontzettend zichtbaar zijn, zodat ze ook geen binnenpretjes meer genoemd kunnen worden. En dan krijg je: `Zit je me soms uit te lachen?’ 
Of tijdens het eten: `Vind je het niet lekker?’ Blijkbaar kijk ik dan zo. Ik weet niet hoe dat is, maar wil daar wel graag iets aan het doen, want als ik het inderdaad niet lekker vind, wil er niet over praten. Eten is net zo’n onderwerp als het weer. Laten we er alsjeblieft niet over zeuren. Dan probeer ik er dus uit te zien als iemand die op volle kracht aan het genieten is, terwijl dat geen gezicht is.