Decemberdrukte

Nu ik lees over de treurige gang van zaken binnen PostNL, denk ik aan tien, vijftien jaar geleden toen we elkaar nog brieven schreven. Ik had eens een brief niet ontvangen. Daarover schreef ik een brief aan de klantenservice. PostNL heette toen nog niet PostNL en mijn brief aan de klantenservice bereikte die klantenservice ook. Ik kreeg ook een brief terug. Daarin stond dat ik voortaan meteen aan de bel moest trekken als ik een brief niet ontvangen had. Nu wist ik toevallig dat ik die brief niet gekregen had, want de afzender had me gebeld om te vragen waarom ik er niet op had gereageerd. Dat was echter natuurlijk niet altijd zo, ik bedoel dat je niet altijd kon weten of je iets niet ontvangen had. Daarover schreef ik weer een brief aan de klantenservice en ik had echt mijn best gedaan het kleine probleem zo efficiënt mogelijk te formuleren. Ik kreeg echter geen reactie, maar het kon best zijn dat ze mijn brief niet hadden gekregen. Daarom stuurde ik dezelfde brief nog een keer. Weer geen reactie. Misschien was mijn kleine probleem toch te ingewikkeld. En ik dacht: als ze dit probleem al niet kunnen hanteren, hoe moet het dan met grotere problemen? 
En kijk, er zijn moeilijkheden, onder meer omdat er minder brieven worden verstuurd, maar deze maand zijn het er toch zoveel dat er te weinig personeel is om die te bezorgen. Medewerkers die normaal achter een bureau zitten, wordt gevraagd mee te helpen. Of ze dat doen, weet ik niet. En ja, de decemberdrukte! Vanaf half november worden we vast in gezellige reclameboodschappen weer gestimuleerd kaartjes naar elkaar te sturen en stel dat we dat doen, wat dan?
Wie leidt het bedrijf? Vervolgens de vraag: hoe? Na wat voor cursus?