Huiswerk

De werkdruk in het eerste jaar van studenten moet lager. De minister die erover gaat, zegt dat ze onder meer moeten wennen aan een ander leven, voor het eerst van huis en zo. Ik ken de werkdruk niet, kan er niets over zeggen en toen ik zelf studeerde in de jaren zeventig, Nijmegen, was de werkdruk moeilijk in kaart te brengen, want je moest vooral discussiëren en daar vooral geen grapjes over maken. 
Maar nu de scholieren in het voortgezet onderwijs! Ik las dat in Rotterdam een school is waar de leerlingen geen huiswerk meer hoeven te maken. Moet het anders zeggen: ze hebben wel huiswerk maar dat handelen ze op school af, tussen de lessen door. Leraren begeleiden hen daarin. Als ze na de laatste les van die dag naar huis gaan, zijn ze vrij. Graag lees ik over een tijdje hoe het daarmee staat.
Tijdens mijn leerplichtige periode vond ik het veel, en lessen volgen en daarna nog een paar uur huiswerk. Toen vond ik alles veel, maar het is ook veel, ellenlange werkdagen, toch snel van minstens een uur of tien. En je had nog zo veel meer te doen, het volle leven ontdekken, de nieuwe muziek, meisjes.
Vader kwam na vijven thuis, schonk een glas bier in, nam met moeder de dag door en daarna de krant. En jij zat op je kamer boven het huiswerk. Na het avondeten weer. Ik verzette me ertegen, tegen de hele wereld trouwens en niet op de laatste plaats tegen mezelf, en deed er dus lang over.
In het laatste schooljaar was ik zover dat ik voor de les tegen de leraar zei dat ik niet aan mijn huiswerken was toegekomen. Soms kon ik dan meteen weer gaan, wat niet erg was. Achteraf meende dat ik die oprechtheid leerzaam vond, maar ik bedoelde natuurlijk: zeg, wat kan mij dat huiswerk schelen!