Verfrissend

15 jaar geleden volgde ik langdurig rijlessen. Na een jaar moest ik van een gewone auto in een automaat gaan rijden. Er kwam ook een nieuwe lerares en die zei toen ik was ingestapt: “Ik krijg altijd de speciale gevallen.” Ik vroeg wat het speciale aan mijn geval was. Ze antwoordde: “Nou, voor jou had ik een man met een klompvoet. En die klompvoet gaat natuurlijk ook in je hoofd zitten. Na jou komt er een man die vrouw aan het worden is.” (15 jaar geleden was dat nog niet gewoonste zaak van de wereld.) Ik zei: “O, op die manier.” Dat zijn meestal rare woorden, toen ook. De nieuwe lerares zei: “Ja, en jij denkt te veel.” Ze lichtte het toe: “ Mijn collegaatje zei dat je soms niet in de gaten hebt dat je in een auto zit.” Weer zei ik: “O, op die manier.” 

Ik legde me erbij neer dat ik een speciaal geval was. Ik bedoel: verzet was zinloos. Het was ook helder. Vaak vraag je je af wie of wat je nou eigenlijk bent. Speciaal geval. Ik sta er haast nooit bij stil, maar wel toen ik las dat de Albert Heijn in Sint-Michielgestel ieder dinsdag een `prikkelarm uur’ inlast. De winkel verandert dan van sfeer: gedempt licht, geen stem die iets omroept, geen muziek, geen vragen bij de kassa’s. Dit uur is er speciaal voor mensen met autisme, angstklachten, hersenletsel en een burn-out. Dat laatste is een beetje een volksziekte, het kan dus best druk worden in die winkel, maar dat hoeft niets uit te maken. Kan verfrissend zijn met velen te ervaren hoe het is zonder storing te winkelen. 
Ik vind dat ik als speciaal geval ook mag meedoen, maar zie er tegenop iedere week naar Sint-Michielsgestel te gaan, hoe sympathiek dat dorp ook is. Maar Albert Heijn is toch overal? Daarna tuincentra en IKEA!