Karakter

Staat er nu helder: het is verboden `om tijdens het besturen van alle voertuigen (dus inclusief de fiets) een mobiel elektronisch apparaat vast te houden’. Twee verantwoordelijke ministers hebben het voorgesteld. Ik weet niet of iets voorstellen en een voorstel in onze politiek hetzelfde zijn. In ieder geval is het voorstel naar de Tweede Kamer gestuurd. En dat het dan vanaf 1 juli volgend jaar gaat gebeuren. 
Of ik het goed begrepen heb, weet ik niet, maar de politie ziet het niet zitten, want ze hebben te weinig personeel om ook voor het vasthouden van mobiele elektronische apparaten bekeuringen uit te delen. Ik ben er haast van overtuigd dat ik dat niet goed begrepen heb. Als het trouwens wel het geval is, moeten we ons afvragen of het gaat helpen. En dan besef ik fel dat ik als fietser al heel lang geen bekeuring meer heb gehad. Negeren van eenrichtingsbord, zonder licht rijden, op de stoep fietsen, dat soort dingen, geen grote overtredingen, maar als iedereen het zou doen, werd het, wat dan heet: een mooie boel. Moeten we altijd zien te voorkomen. Een mooie boel klinkt gezellig, maar overal ritselt er een einde dat zoek is, en dan zijn de rapen gaar. Ik mis die bekeuringen, vooral de korte gesprekken met de agent, want die zijn goed voor mijn karakter. Bij mijn opvoedingsbagage zit ook veel verantwoordelijkheid voor bijna alles, maar die moet ik wel blijven verversen. Een agent die vraagt wat we precies aan het doen zijn, kan daarin een fijne rol spelen.
Fietsers die vooral met hun elektronisch apparaatje bezig zijn, vervullen mij met woede die ik helemáál niet wil. Daarbij moet ik waakzamer zijn dan zij. Is ook goed voor mijn karakter, maar ik wil niet overdrijven!