Neuriënd

Mooi scrabblewoord, zeggen we dan: laadpaalklevers. Maar je kunt het nooit in één keer leggen. Ik kan me wel de spanning voorstellen wanneer er `laadpaal’ ligt en je `klevers’ op je dingetje hebt staan en nog niet aan de beurt bent. En als het eenmaal zover is, voeg je de letters natuurlijk een beetje nonchalant toe. `Scrabblewoord’ is trouwens ook een mooi scrabblewoord. 
Het woord is nieuw voor me, laadpaalklevers. Als ik een auto aan een laadpaal zie staan, vraag ik me af of ik als ik nog kwajongen was, de stekker eruit zou trekken. Ik weet niet eens of dat kan, misschien heb je wel een sleuteltje of code nodig, maar het kan dat je daar als kwajongen een oplossing voor hebt. 
In de tijd dat ik kwajongen kon zijn, was ik het te weinig, vind ik achteraf. Niet omdat ik zo braaf was, maar het zat niet zo in mijn systeem. Héél soms voel ik lichte behoefte aan een kleine inhaalslag. Niet bij een laadpaal trouwens. Dan moet je trouwens gaan wachten tot de autobezitter terugkomt en dat kan dus lang duren (soms is die zelfs met vakantie). Dat is het probleem waaruit het woord `laadpaalklever’ voortkomt. 
Er is een Vereniging Elektrische Rijders (VER), wat me een vrij saaie vereniging lijkt, en die vindt dat er een boete moet komen voor mensen die hun auto aan de laadpaal laten staan, terwijl die al opgeladen is. Ze noemen het geen boete, maar `prijsprikkeltje’, ook een fijn scrabblewoord. Daar praten ze dus over binnen de VER: hoe noemen we de boete? Het is dus niet laadpaalkleversboete, maar laadpaalkleversprijsprikkeltje. Zo’n woord lukt helaas niet bij scrabble. Anders ging je daarna meteen een weekend naar een vakantiepark om vrolijk neuriënd uit te blazen, in woeste triomf.