Schaar

Is het zo duidelijk wat we willen? Onze supermarkten zeggen we dat we meer `beleving’ in de winkels zoeken. Ik heb gemerkt dat het geen zin heeft telkens opnieuw te roepen dat we onszelf niet belachelijk moeten maken door belevingen in het commerciële circuit. Of ik ermee ophoud, weet ik nog niet, maar wel herhaal ik zacht dat beleving op de allereerste plaats een gebeurtenis is in je eigen gedachten. 
Nou ja, snel terug naar de supermarkten en beleving. We moeten dus niet alleen naar de supermarkt gaan om levensmiddelen te kopen, nee, we moeten er ook iets meemaken. Ik pak geen potje kruiden uit het rek, maar ga naar de kruidenkniptuin. Toen ik het woord voor het eerst tegenkwam, meende ik dat we voor de mal werden gehouden. Ik sprak het een paar keer achter elkaar uit, dacht ook aan het scabblespel en richtte me toen weer op wat er aan de hand was. In grote vestigingen van Albert Heijn is die er al, de kruidenkniptuin. Ik stel me voor dat ik bieslook nodig heb en daarvoor naar de kruidenkniptuin moet. Ah, daar zie ik de intense overbuurvrouw die misschien zegt dat het `best gezellig’ is en dat ik haar schaar wel even mag lenen, want ze ziet me verwilderd om me heen kijken op zoek naar een schaar. Maar ik wil geen schaar, ik wil geen praatje, ik wil geen kruidenkniptuin, maar alleen een beetje bieslook, en graag zo snel mogelijk. Dat laatste is misschien fout. Rust alsjeblieft!
In mij brandt een knetterend verlangen naar een oude Bulgaarse supermarkt waar alles in dozen zit en je moet afrekenen bij een barse mevrouw die terwijl ze op de kassa hamert ook een vechthond rustig houdt.
Behalve de kruidenkniptuin is er ook een borreleiland. Daar kun je lang blijven hangen.