Spreker

Er is gelukkig nog een beetje winter overgebleven. Ik zag beelden van schaatsers op het eerste natuurijs van dit jaar. Het ijs stelde niet veel voor, maar toch, het was er. Zelf kan ik nooit uit de voeten op een oppervlak dat zich tegen me keert, ik sta dus nooit meer op ski’s en ben ook geen schaatser. Maar ik houd van die beelden, van de barre kleur van het ijs, het licht in de hemel erboven, de harde weilanden eromheen. 
Mensen hebben het dan meteen over de Elfstedentocht, waarschijnlijk omdat het enige opwinding kan veroorzaken, schaatskoorts, zoals dat heet. In dit stadium is het echter opwinding van niks.
Graag kijk ik naar de Elfstedentocht, vooral naar de start, vanuit mijn bed, maar ik ben er een voorstander van er pas zo laat mogelijk over te praten. Ik heb weleens een deskundige horen uitleggen dat de tocht er echt niet meer in zit, nooit meer, omdat het klimaat daarvoor niet geschikt meer is, maar we hoeven niet te besluiten dat per se te geloven. Laten we wel niet vergeten dat de laatste 22 jaar geleden was, gewonnen door de bescheiden spruitjeskweker Henk Angenent, over wie later een boek verscheen met de oer-Hollandse titel `Een onbegrepen doordouwer’. En laten we ook niet uit het oog verliezen dat we sindsdien opgescheept zitten met nummer 2 van dat jaar, Erik Hulzebosch, die handig een Bekende Nederlander werd door hoogst onverstaanbaar van veel te veel verstand van te hebben. Als het nog een dag of 10 vriest, duikt hij vast weer overal op. Hij is door bedrijven ook als spreker te boeken. Dan vertelt hij vooral dat als je iets doet, dat met plezier met doen. Is veel voor te zeggen. 
Maar goed, eerst gaat het morgen heel even sneeuwen. Is ook nogal wat.