Spuug

Hier om de hoek is een winkel met uitsluitend lelijke dingen. Daar is warme belangstelling voor, anders zou die er niet zijn. Ik probeer over dit verschijnsel een mening te hebben, maar krijg die niet paraat. Wat er in de etalage van die winkel staat, valt wonderlijk genoeg meestal wel mee. De laatste weken zijn het alpaca’s, grote, kleine, met hoedjes op, enzovoort. 
Ik had weleens een alpaca gezien, maar wist niet dat die zo heette. Wat ik wel wist, omdat ik het zag, is dat de alpaca familie van de lama is.
Die bestudeerde ik al vroeg in mijn leven, omdat die een prominente rol speelt in het avontuur Kuifje en De Zonnetempel. Kapitein Haddock wordt er vaak door bespuugd. In het boek lijkt dat spuug op een plens water, maar het is echt spuug. Dat heb ik zelf in de dierentuin meegemaakt, toen ik te dichtbij kwam: spuug en stro. Of de alpaca spuugt, geen idee. 
Terug naar de winkel hier in de buurt met een stuk of tien alpaca’s in de etalage? Waarom staan die daar? 
Ik kijk haast nooit meer naar het altijd door frisse vrouwen gepresenteerde ochtendprogramma. Gisteren wel. Toen zag ik rond half 8 alpaca’s, levende. In het Brabantse Vorstenbosch. Mensen uit de steden gaan erheen om met de dieren te wandelen. Dan komen ze tot rust, die mensen, de dieren waarschijnlijk niet. De verslaggeefster had het lachend over `knuffelen’ en dat een wandeling met alpaca’s `direct een geluksgevoel’ veroorzaakte. 
Nu snapte ik meer van de etalage die ik vaak passeer. In de winkel vol lelijke dingen kun je in de buurt van een geluksgevoel komen. 
De alpaca’s in Vorstenbosch hebben namen van de koninklijke familie. Is over nagedacht. Een heet er bijvoorbeeld Claus. Zou ook niet waar moeten zijn.