Aquarium

Soms is het net alsof tegenwind van alle kanten komt. Doet zich vooral voor als je op de fiets zit. Je denkt: dadelijk fiets ik tenminste met de wind in de rug. Maar als het dan zover is (`dadelijk’), blijkt de wind van richting te zijn veranderd. Ik denk daar altijd bij: speciaal voor mij. Dat laatste is niet om te zeuren, het valt me alleen maar op en daaraan probeer ik een conclusie te verbinden, zo’n conclusie die boven mijn leven hangt, ja, die de hemel boven mijn leven een kleur en een eigen dynamiek geeft. 
Volgens mij was er eergisteren sprake van een code, ik weet niet meer wat voor soort, in ieder geval een kleur die bij windstoten hoort. En ineens waren er paar windstoten zo autoritair dat ik afstapte. Ik zag een winkel, met een bank ervoor, een dierenspeciaalzaak, gespecialiseerd in benodigdheden voor een aquarium – dat zag ik meteen. Ik houd van dierenspeciaalzaken, ook omdat ik zelf graag dier zou zijn, maar met een aquarium heb ik weinig. 
Het bankje maakt de indruk dat het zich wat aan de wind onttrekt, daarom ga ik erop zitten, verder fietsen is even niet te doen. Tot die conclusie komt ook een vrouw die achter me fietste. Ze neemt naast me plaats, zuchtend. Ik ben niet iemand die onmiddellijk gezellig gaat praten, zij ook niet, dus dat is in orde. Wel brengt ze haar mobieltje ergens vandaan voor haar mond. Ze zegt: “Ik zat net aan je te denken.” Ik bemoei me er uiteraard niet mee, maar vraag me af aan wie je denkt als windstoten iedere vorm van voortgang belemmeren. Ze zegt het ook niet blij en vraagt dan: “Heb je nog cadeauwensen?” Een vraag waaraan ik een hekel heb. Het antwoord houd je voor je, alsjeblieft. Dunne regen begint ons nat te maken.