Aanbod

Misschien teken aan de wand, maar van een eindtoets op de lagere school herinner ik me niets. Die moet weer belangrijker worden bij het middelbaar schooladvies. Blijkbaar was die een tijdje niet belangrijk.
Mijn geheugen functioneert meestal goed, maar weigert soms bepaalde gebeurtenissen te onthouden. Maar zo’n eindtoets moet toch opgeslagen zijn. Het was duidelijk dat ik naar het gymnasium mocht, maar er waren er meer in Nijmegen. Mijn ouders wilden dat ik naar het Canisiuscollege ging. Ergens in die fase moet er dus een toets zijn geweest om te zien of ik die fase van mijn toekomst aankon. Na het zwem- en verkeersdiploma toch een érg belangrijk moment in mijn prille leven. Er komt niets in beeld.
Wel staat me bij dat er een gesprek moest worden gevoerd met een pater van het Canisiuscollege, opdat die je mate van geschiktheid kon beoordelen. 
Alsof het gisteren was: in de lente van 1965 namen mijn vader en ik plaats in een zaaltje waar meer paters aan een tafeltje zaten te wachten. Ik heb nooit een sollicitatiegesprek gevoerd, maar dat moet er min of meer een geweest zijn. Of ik iets kon vertellen over de lagere school? Welk vak ik het leukst vond? Of ik het niet erg vond huiswerk te maken? 
Ik was twaalf en voelde voor het eerst dat ik een helder aanbod moest hebben om te functioneren in een wereld die groter was dan die waarin ik jong was geweest: ik ging op weg gaan naar wat later heette.
Wat ik zoal las? Ik antwoordde: Kuifje en Pim Pandoer. Ik zag aan mijn vader dat hij nadacht over de juistheid van dat antwoord. En of ik televisie keer? Ja, naar Bonanza. Was een populaire cowboyserie. Mijn vader werd zenuwachtig, ik vond het fijn er iets over te mogen zeggen.