Extra

Op bijna ieder station staat een soort wachthokje waarin een functionaris van de NS zit. Die geeft informatie, soms niet van harte, maar dat kan ook niet altijd, want ja: het is soms erg moeilijk, voor iedereen. Maar in principe is dat wachthokje een nuttig bouwseltje want daar krijg je iets te horen wat je nog niet weet.
Gisteren bijvoorbeeld. Ik moet naar Maastricht, maar kom die plaatsnaam nergens tegen. Aan de vrouw in het wachthokje vraag ik waar de trein naar Maastricht vertrekt, en hoe laat. Ze kijkt me belangstellend aan en zegt: “Die gaat niet.” Ze voegt eraan toe: “Vandaag niet en de komende dagen ook niet.” 
Je kunt veel over deze informatie zeggen, maar niet dat die niet duidelijk is. Terwijl ik die duidelijkheid probeer te proeven, zegt de vrouw: “Wegens werkzaamheden.” O ja, die woorden moet ik nog toevoegen aan de NS-excuses die ik in mijn dagelijks leven gebruik. Dat ik last heb van een stroomstoring of een wisselstoring, vandaar dat ik iets niet af heb. Ik vul het rijtje aan met: “Ik kan niet komen wegens werkzaamheden.” 
De vrouw van de NS legt de omweg naar Maastricht uit, twee keer overstappen, “maar nu moet u snel zijn” en ze wijst naar een perron. Ze roept me na: “Halfuurtje extra reizen.” Met het woord `extra’ is vaak iets raars aan de hand. 
En dan is er natuurlijk het verkleinwoord `halfuurtje’. Een halfuurtje is nóóit een halfuurtje. We noemen het zo omdat we veel kwesties goedmoedig willen benaderen, maar een halfuurtje is altijd onzin. 
Ik krijg ruim een uur extra en als ik het prachtige Maastricht in loop vraag ik me monter af: wie maakt zich druk om een uurtje? Als je daar goed over nadenkt, is het een sterke gedachte. Op naar werkzaamheden!